چه خواهد کرد با ما عشق؟

1)هنگام راه رفتن، با آرامی و وقار راه می رفت.

2)در راه رفتن قدم ها را چون متکبران بر زمین نمی کشید.

3)نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود.

4)هر که را می دید مبادرت به سلام کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.

5)وقتی با کسی دست می داد ،دست خود را زود تر از دست او بیرون نمی کشید.

6)با مردم چنان معاشرت می کرد که هر فرد گمان می کرد گرامی ترین فرد نزد آن حضرت است.

7)هر گاه به کسی می نگریست به روش ارباب دولت با گوشه ی چشم نظر نمی کرد.

8)هرگز به روی مردم چشم نمی دوخت و خیره نگاه نمی کرد.

9)چون اشاره می کرد با دست اشاره میکرد نه با چشم و ابرو.

10)سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی شد لب به سخن نمی گشود.

11)هر گاه با کسی هم صحبت می شد به سخنان او خوب گوش فرا می داد.

12)چون با کسی سخن می گفت کاملا بر می گشت و رو به او می ایستاد.

13)با هرکه می نشست تا او اراده ی بر خاستن نمی کرد آن حضرت بر نمی خاست.

14)در مجلسی نمی نشست و بر نمی خاست مگر با یاد خدا.

15)هنگام ورود به مجلسی، در آخر و نزدیک درب می نشست نه در صدر آن.

16)در مجلس، جای خاصی را به خود اختصاص نمی داد و از آن نهی می کرد.

17)هرگز در حضور مردم تکیه نمی زد.

18)اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.

19)اگر در محضر او چیزی رخ می داد که ناپسند بود آن حضرت نادیده می گرفت.

20)اگر از کسی خطایی صادر می شد آن را نقل نمی کرد.

21)کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی فرمود.

22)هرگز با کسی جدل و منازعه نمی کرد.

23)هرکز سخن کسی را قطع نمی کرد مگر آنکه حرف لغو باطل بگوید.

24)پاسخ به سئوالی را چند بار تکرار می کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.

25)چون سخن نا صوابی از کسی می شنید نمی فرمود«چرا فلانی چنین گفت؟» بلکه می فرمود :«بعضی مردم را چه می شود که چنین می گویند؟»

*

پاورقی:با تشکر از خواهر عزیزم که این ها را برایم تایپ کرد.